ไม่พบพาล..ไม่รู้จัก...ไม่พูดคุย...ไม่รู้ใจ
ไม่ได้จะบอกให้อยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยวเดียวดายน่ะ เเต่กำลังจาบอกว่าให้รู้จักผู้คน ดูคนให้เป็นมองคนให้ออก ว่าใครอารายยังไง...รู้ว่าเค้าไม่ดี ก้อจงอย่าไปทำอะไรเค้า คุนจงอยู่นิ่งเฉย และถ้าคุณยังคงยิ้มหัวเราได้อยู่(มันจะวิเศษมาก) ถึงแม้ว่าในใจคุนเลือดอารมณ์โกรธมันจาพุ่งพล่าน..เเต่จงนิ่งไว้จาดีกว่า ยิ้มรับไว้พยายามสร้างภาพออกมาให้สวยงามที่สุด แต่ในใจคุนจาคิดอารายไม่มีใครรู้ (จริงไหม?)
และอย่าเครียดให้ใครเห็น พยายามอย่าร้องไห้ให้ใครเห็น จงทำท่าเข้มแข็งไว้ ให้คนอื่นมองว่าเราไม่เป็นไร..
เเต่..หลังไมค์ คุนก้อจงร้องไห้ออกมาให้พอ...ให้หมด เเร้วจงจดจำมันไว้ให้ดี จงจำ จงจำ จงจำ เเต่ห้ามพร่ำเพ้อ...คนโง่ย่อมเป็นเหยื่อของคนฉลาด..เเต่คนฉลาดย่อมเป็นเหยื่อของคนที่แกล้งโง่
อันนี้จริงที่สุด..จงอย่าไปตามจองเวรจองกรรม อะไรกับศัตรู แต่ก้อไม่ใช่ว่าจายอม จงอย่าทำตัวอันพาล
เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่คุนทำตัวอันตพาล..คุนก็จะไม่มีคนพบพาล...ไม่มีคนรู้จัก..ไม่มีคนพูดคุย...เเละ..ไม่มีคนรู้ใจ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น